Goliath GP700
In het jaar 1950 verscheen de eerste personenwagenconstructie uit de fabriek na de 2. Wereldoorlog op de Autosalon van Geneve. De GP 700 debuteerde met een moderne pontoncarrosserie, een 2 cilinder 2-taktmotor, voorwielaandrijving en relatief veel plaats voor passagiers en bagage. De wagen werd zowel als limousine, als combi, cabriolet en cabrioletlimousine aangeboden. Bovendien had hij nog een ontstekingstijdstip verstelling voor de GP 700 E welke Motor met nieuw ontwikkelde Brandstofinspuiting 29 PS leverde. Jammer genoeg bewees deze wagen zich als zeer storingsgevoelig.
| Productie jaren | 1950-57 |
| Productieaantal | 36.496 stuks |
| Modellen | Limousine, cabrio-limousine, cabriolet en combilimousine Prijs van de Limousine 1955, 5410,- DM |
| Carrosserie | Staalplaat |
| Motor | tweecilinder / tweetakt met waterkoeling |
| Cilinderinhoud | 688 ccm |
| Vermogen | 24 als GP 700 en 29 als E versie |
| Snelheid | 100 / 105 km/h |
| Leeggewicht | 940 kg |
| Aandrijving | Vier versnellingsbak |
| Remmen | hydraulisch |
GP700E
Met deze motoren was niets mis mee maar ze gingen altijd stuk door verkeerd gebruik en onderhoud. De motorcarters van deze motoren waren zoals bij een viertaktmotor, gevuld met motorolie nodig voor de geforceerde smering via een oliepomp van de zuigers, cilinders en krukas. Een Bosch pomp spoot de benzine juist vóór de ontsteking in de verbrandingsruimte (vergelijk met een tweetaktdiesel). Deze tweetaktmotor draaide dus op gewone benzine. Door nu mengsmering te tanken (zoals bij een klassieke tweetakter) ging de motor slechter draaien en dan ging men maar de carburator bijregelen die er niet was en dan maar aan de injectiepomp draaien wat nooit goed kon komen. In die tijd waren er weinig garages waar men zulke pompen konden afregelen; bijna alleen in dieselrevisiebedrijven kon men deze pompen afregelen; de constructie en werking was tenslotte hetzelfde als bij de diesel-lijnpompen.
Ook slaagde men er in om zonder olie in het carter op mengsmering trachten te rijden zoals bij een klassieke tweetakter waarna de motor natuurlijk na een honderdtal meter vastliep.
Deze motor was te verfijnd (onbegrepen) en zijn tijd ver vooruit en was absoluut niet vervuilend zoals de klassieke tweetakter.
Door het toepassen van een injectiepomp was het geheel te duur en mede door de concurentie in het segment heeft men dit tweetaktproject moeten verlaten en is dan overgestapt op een toch weer niet conventionele motor, een watergekoelde viercilinder boxer (Borgward en motoren!). De constructie van de m.i. enige tweetaktmotor met benzineinjectie die ooit in personenwagens werd toegepast nam hier een einde.
Met dank aan H. Thys, Belgie
